จากไม้ซีกถึงไม้ซุง ๑

[ภาพเก่า]

จากไม้ซีกถึงไม้ซุง ๑
จากไม้ซีกถึงไม้ซุง เป็นคอลัมน์ที่รวบรวมเรื่องราวของบุคลากรในโรงเรียนไว้อย่างน่ารัก ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดผู้เขียนได้กลั่นกรองออกมาจากประสบการณ์ ความรู้ และความรู้สึกทั้งหมดที่ได้รับจากโรงเรียนนครนายกวิทยาคมทั้งของตนเองและพี่น้องสหายนักเรียนร่วมชะตากรรม

๑.เดี๋ยวนี้โรงเรียนของเรามี ผ.อ.หอประชุมแล้ว! ไม่รู้ใหญ่แค่ไหน แต่เห็นด่าเด็กช่วงคริสต์มาส-ปีใหม่อยู่แทบทุก วัน เรื่องที่ด่า ถ้าอยากรู้ต้องจองคิวเข้าพบที่ห้องทะเบียน

๒.ครูคุมสอบมรรยาทแย่ ครูผู้คุมสอบ (เฉพาะผู้ที่สังกัด น.ว.ค.บางคนเท่านั้น) มักจะยิ้มแย้มให้กับนักเรียนทุกคนทุกโรงเรียน ที่เดินทางมาสอบยังสนามสอบโรงเรียนนครนายกวิทยาคม ก่อนที่ตนจะบรรจงสร้างสรรค์สถานการณ์ความบรรลัยในใจเด็ก ที่เด่นๆเห็นจะมี ๓ สถานการณ์
สถานการณ์ที่ ๑
นักเรียนคนหนึ่งไปแจ้งเรื่องขอเปลี่ยนแปลงข้อมูลส่วนตัวกับทางกองกลางในการสอบครั้งหนึ่ง เก๋ ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าใหญ่ในกองกลางหากเข้าใจไม่ผิด ยื่นแบบฟอร์มขอแก้ไขฯให้นักเรียนกรอก พอนักเรียนกรอกเสร็จก็บอกว่า “เสร็จแล้วค่ะหนู กลับบ้านได้”
ในการสอบครั้งต่อมาเด็กนักเรียนผู้นั้นได้พบว่าข้อมูลของตนเองยังไม่ได้รับการแก้ไข จึงไปสอบถามที่กองกลางและบังเอิญได้ผู้ที่เป็นคนตอบคำถามคือ เก๋ ก่อนเวลาเข้าห้องสอบว่าเหตุใดข้อมูลของตนเองจึงยังไม่ได้รับการแก้ไข คำตอบที่เด็กนักเรียนคนนั้นได้รับช่างน่ารักและงดงาม
“เธอรู้ไหมที่นี่ที่ไหน” เก๋ถาม ใช้เสียงต่ำ หน้าตายียวน
“กองกลางสนามสอบ” เด็กนักเรียนตอบด้วยความสงสัย
“ เออ แล้วแกมาบอกฉันทำไม” เก๋ถามต่อ
“ ก็ครั้งที่แล้วคุณเป็นคนยื่นแบบฟอร์มให้กรอก” เด็กนักเรียนตอบเสียงแข็งด้วยรู้แน่แก่ใจแล้วว่า ไอ้นี่ต้องโรคจิตหาเรื่องตัวเองแน่
“หรอ งั้นเธอคงต้องส่งแฟกซ์ไปให้ทาง สทศ. เองแล้ว ถ้าเขายังไม่เปลี่ยนให้เธอก็ต้องส่งไปเรื่อยๆ” เก๋พูดกับเด็กนักเรียนคนนั้นด้วยน้ำเสียงและหน้าตาจ๋อยๆ อันน่าจะมาจากครูคนที่ยืนข้างๆกันชำเลืองมองหน้าเก๋แล้วถอนหายใจเบาๆ หลังจากพูดจบเด็กนักเรียนก็เดินออกไปจากกองกลาง
สถานการณ์ที่ ๒
ครูคุมสอบเดินตรวจบัตรสอบและกล่องดินสอของผู้เข้าสอบ มีนักเรียนหญิงคนหนึ่ง (โรงเรียนอื่น) พกลิควิดติดกล่องดินสอมาด้วย ครูคุมสอบพบเข้าก็ร้องลากเสียงแหลมและยาวว่า “อุ๊ยตายแล้ว! หนูเอาลิควิดเข้าห้องมาทำไมคะ ครูแนะแนวโรงเรียนหนูเขาไม่บอกหรอลูกหรอ” คนทั้งห้องหันไปดูที่โต๊ะของนักเรียนหญิงคนนั้น หลังจากนั้นเธอก็เดินเอาลิควิดไปเก็บนอกห้อง
สีหน้าที่แสดงออกถึงความรู้สึกขอกเธอเป็นอย่างไรคงไม่ต้องอธิบาย
สถานการณ์ที่ ๓
ท่ามกลางความเงียบสงัดของห้องสอบที่ปกคลุมไปด้วยสมาธิอันแรงกล้าของพวกเราเด็กนักเรียน อยู่ๆก็มักจะมีเสียง ‘โทรศัพท์’ของครูคุมสอบดังขึ้นมาทุกทีเลย ให้ตายสิน่า!
๓.คนออกแบบตารางสอบเสียสติ ฤาโรคจิต ตารางสอบกลางภาคเรียน ปีการศึกษา ๒/๒๕๕๒ ที่ผ่านมา จัดให้นักเรียน ม.ต้น สอบวันเดียว ๗ วิชา ม.๕ สอบสามวันติด และที่เหลือสอบสามวันได้พักหนึ่งวัน โอ้ว!! ไฉนเป็นเช่นนี้!? ช่วยบอกเหตุผลให้นักเรียนตาดำๆรู้หน่อย หากไม่เฉลยออกมาจะถือว่าคนออกแบบตารางสอบเสียสติ ฤไม่ก็โรคจิต

๔. “จรรยาบรรณครู” ใครรู้ความหมายของคำๆนี้ยกมือขึ้น ขอเอ่ยถึงสิ่งที่เกิดขึ้นสั้นๆ
- ครูกั๊กวิชา ส่วนมากมักสอนพิเศษ ได้แก่ สุจินต์ ปรีชา วิไลกร สมนึก อรสา
- ครูขี้เกียจสอนหรือสอนอ่อน ทั้งๆที่ตนมีความรู้มาก อาจเป็นเพราะซีเลื่อนขึ้นได้ง่าย หรือบ้านรวยอยู่แล้ว หรืออื่นๆก็มิรู้ได้ ม.ต้น ได้แก่ ครูคณิตและวิทย์ร้อยละ ๙๐ ภาษาไทยร้อยละ ๖๐ สังคมและอังกฤษร้อยละ ๑๐๐ สุขศึกษาและพละศึกษาร้อยละ ๑๐๐ ม.ปลาย ได้แก่ สุรางค์ ชัยชาญ ครูวิทย์พื้นฐานร้อยละ ๑๐๐ ครูภาษาไทยร้อยละ ๖๐ ธนู สุภาศรี สุวรรณา องุ่น มาลิสา

๕.คนใช้ฝีปากกล้าแห่งห้องพยาบาล ถ้าจำไม่ผิดชื่อนวล เธอมักพูดจาส่อเสียดถึงด่าเด็กตรงๆทั้งในและนอกสถานที่และเวลาราชการ เธอมักพูดจาห้วนๆถึงหยาบคายกับเด็กที่เข้าไปใช้บริการห้องพยาบาล เธอไม่เคยเผยรอยยิ้มจริงใจให้เด็กเห็น ได้ข่าวว่าเจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลเคยได้รับการอบรมการปฐมพยาบาลมาแล้ว ไม่ทราบว่าท่านหัวหน้าห้องพยาบาลสนใจจะให้มีการอบรมมรรยาทผู้ดีให้กับเจ้าหน้าที่บ้างหรือไม่ ถ้าสนใจ ติดต่อได้ที่นักเรียนทุกคนตั้งแต่นักเลง นักพนัน เด็กติดเกม จนถึงเด็กโอลิมปิควิชาการ




“ภาพเก่า”

[thongman]

มุมแนะแนวเปรียบเหมือนบ้าน ที่ทำขึ้นเพื่อนักเรียนให้ศึกษาค้นคว้าข้อมูลที่มีประโยชน์กับตนเอง ไม่เคยกระทำหรือแจ้งข้อมูลที่ไม่ได้ผ่านหัวใจ ความรักความเมตตาของครูแม้นให้นักเรียนทราบเลยสักครั้ง คำว่าบ้านมันน่าจะอบอุ่นนะลูก อย่าว่า พ่อแม่ พี่หรือน้องรวมทั้งญาติให้คนอื่นฟัง เป็นการบ่งบอกว่าเราไม่รักกันนะจ๊ะ

[ภาพเก่า]

หากบุคคลที่ถูกกล่าวถึงใน "จากไม้ซีกถึงไม้ซุง" เห็นนักเรียนเป็นลูก เป็นหลาน เป็นคน เขาคงไม่กระทำเช่นที่ได้กล่าวไว้แล้ว จริงไหม?
หากแต่เพียงบุคคลเหล่านั้นรักนักเรียนอย่างจริงใจคงจะไม่บังเกิด "จากไม้ซีกถึงไม้ซุง" ขึ้น จริงไหม?
ขออภัยที่ทำให้ครูทองแม้นไม่พอใจ หากแต่เพราะว่านักเรียนไม่มีช่องทางอื่นในการระบายอารมณ์หรือร้องเรียนเรื่องราวเกี่ยวกับบุคคลากรชั่วช้าเหล่านี้
และคอลัมน์ "จากไม้ซีกถึงไม้ซุง" นี้จะยังคงมีต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีไม้ซุงที่ตระหนักถึงปัญหาบุคคลากรดังที่เขียนไว้



ด้วยความนับถืออย่างสูง
ภาพเก่า